EP. 4: การเปลี่ยนแปลงชีวิตครั้งใหญ่

มีคำถามมากมายจากผู้ติดตามเพจและบล็อก เกี่ยวกับกับเรื่องการใช้ชีวิตในต่างประเทศ ผมจึงได้เชิญคุณ Aoy มาช่วยเขียนบทความและช่วยตอบคำถามเพื่อเป็นประโยชน์แก่ผู้ที่สนใจทุกท่านครับ ผมขอเรียกบทความพิเศษเหล่านี้ว่า “คุณอ้อยตอบคำถาม”

บทความ

นักเขียนรับเชิญคนพิเศษ – คุณ Aoy Rattiya

ย้ายมาอยู่ประเทศจีน (China)

บทความ: การเปลี่ยนแปลงชีวิตครั้งใหญ่

บทความนี้..เล่าจากประสบการณ์ของตัวเองนะคะ

หากเราต้องการเปลี่ยนแปลงตัวเอง เราต้องกล้าที่จะเดินออกมาจากโซนเก่า ออกมาค้นหาประสบการณ์ใหม่ๆ และกล้าที่จะปฏิวัติตัวเอง

คนเราทุกคนมีความสามารถ มีวิสัยทัศน์ในรูปแบบของตัวเอง เพียงแต่ไม่เคยนำออกมาใช้

บางคนบอกว่า ความรู้น้อย เป็นเพียงลูกชาวนา อยู่ชนบท คงทำอะไรไม่ได้เหมือนคนอื่นเค้า…คุณลงมือทำหรือยัง..!!!

ทุกอย่างอยู่ที่ตัวคุณ อยู่ที่ความคิดคุณ
ลองก้าวออกมา แล้วลงมือทำ คุณจะรู้ว่ามันสามารถทำได้ ไม่ว่าคุณจะอยู่ในฐานะอย่างไร

อ้อยเองก็โตมาจากครอบครัวฐานะปานกลาง คุณพ่อรับราชการ คุณแม่ค้าขาย สมัยเด็กๆเรียนไม่เก่ง โดดเรียนเป็นประจำ และวิชาที่เกลียดที่สุดคืิอ ภาษาอังกฤษ

แต่..เมื่อโตขึ้นเราก็เริ่มมีความคิดและมองเพื่อนที่เค้าเรียนเก่ง และได้รับทุนการศึกษา มีคนมากมายปรบมือให้…ความคิดตอนนั้นคือ…”นายเท่ห์มาก”

เมื่อเข้ามหาวิิทยาลัยทางบ้านอยากให้เรียนด้านกฏหมาย เพราะคิดว่าเรียนด้านนี้แล้วมีหน้ามีตา (นี่คือความคิดของทางบ้านในสมัยนั้น) อ้อยตามใจทางบ้าน แต่สุดท้ายไม่รอด..เพราะมันไม่ใช่ตัวเรา เลยขอดรอป..และย้ายสาขามาเรียนด้านคหกรรมศาสตร์ (คนละขั้วเลยเนอะ) เรียนจนจบ..รับประกาศนียบัตร…ทีนี้ละ..หางานอะไรทำละ..ในสมัยนั้นสาขานี้ทำได้แค่งาน โรงแรม..ก็ไม่ชอบอีก

สุดท้ายมาได้งาน “เสื้อผ้าส่งออก”.
อ้อยเริ่มเข้าทำงานที่นี่ด้วยตำแหน่ง “เสมียนฝ่ายผลิต”เป็นเพียงพนักงานเล็กๆในโรงงาน..คอยจัดส่งออร์เดอร์เข้าฝ่ายผลิต ตลอดเวลาที่ทำงานที่นี่ สิ่งที่อ้อยจ้องมองเสมอคือ…ผู้จัดการฝ่ายขาย (ผู้หญิง)…เรามองว่าเค้าเก่ง คล่อง พูดภาษาอังกฤษเก่ง วางแผนการตลาดเก่ง…ความคิดในตอนนั้นคือ..”สักวันฉันจะยืนในตำแหน่งนั้น”

อ้อยทำงานที่นี่ 3 ปี เก็บเกี่ยวประสบการณ์ทุกอย่าง แบบฉบับครูพักรักจำ..หลังจากนั้นก็มีโอกาสเข้ามา อ้อยคว้าอย่างมิรอรี…Nike Thailand…บริษัทไนกี้เปิดรับสมัครผู้ช่วย ผู้จัดการฝ่ายขาย…(เข้าทางละ)..

แต่..อุปสรรคคือ ภาษา
อ้อยไม่สามารถสื่อสารได้ดี พูดตะกุกตะกัก..สุดท้ายไม่ผ่านการสัมภาษณ์…ไม่ยอมแพ้คะ..
รู้จุดด้อยละก็พยายามฝึกฝน พัฒนาตนเองทางด้านภาษา ด้วยการอ่าน “ดิกชันนารี” และพยายามกล้าพูดมากขึ้น ไม่อายที่จะสื่อสารผิดๆถูกๆ

เริ่มคิดว่าตัวเองเก่งละ ก็ยื่นใบสมัครอีกครั้ง…และครั้งนี้..ผ่านคะ

แต่..มิใช่ตำแหน่งเดิม..แต่เป็นตำแหน่งตรวจสอบคุณภาพ…(ผิดเป้าหมาย) แต่ก็ไม่ปิดกั้นโอกาส (ทนทำไป)

ปี 2537 โอกาสเข้ามา
บริษัทไนกี้ได้ส่งไปดูงานที่บริษัทฮอนด้า (ญี่ปุ่น)..ทำให้ได้เรียนรู้อะไรมากมาย กลับมาก็มีการทดสอบว่าเราไปมานั้นได้อะไร อ้อยผ่านการทดสอบและได้เลื่อนตำแหน่ง..ผู้ช่วยผู้จัดการฝ่ายขาย…(ความฝันใกล้เข้ามาละ)

อ้อยใช้เวลาในการเก็บเกีี่ยวงานด้านฝ่ายขายอยู่ประมาณ 2 ปี และบอกกับตัวเองว่า ปีที่ 3 ฉันจะต้องไปยืนในตำแหน่ง”ผู้จัดการฝ่ายขาย”…

และแล้วโอกาสก็เข้ามาอีก..ไนกี้..เปิดฐานการตลาดเสื้อกีฬาประเภท “สกี”
ผู้จัดการภาคมาทาบทามให้ลองสอบเลื่อนตำแหน่ง ทีแรกกลัวคะเพราะเสื้อสกี เปิดตลาดแค่โซนยุโรป..แต่ไม่ปฏิเสธคะ

คู่แข่งแต่ละคน พูดภาษาได้มากกว่า 2 ภาษา..เราละอังกฤษก็แย่ละ..ตอนนั้นเกือบถอดใจละคะ แต่ด้วยความที่มองว่า..ฉันก็มีความสามารถทำไมต้องกลัว..สรุป..สอบผ่านคะ…

ตำแหน่งผู้จัดการฝ่ายขาย..ได้มาครอง

#..ที่เล่ามาทั้งหมดเพื่ออยากให้ทุกคนรู้ว่า..อย่าดูถูกความสามารถตัวเอง เพราะถ้าคุณไม่ลงมือทำ คุณจะไม่มีการเปลี่ยนแปลง

…อย่ามองว่าตัวเองต่ำต้อย
…เพราะคือการดูถูกตัวเอง

#…Aoy_Rattiya