ครั้งหนึ่งกับประสบการณ์ชีวิตของแรงงานไทยและการใช้ชีวิตในประเทศไต้หวันยาวนานถึง 15 ปี

บทสัมภาษณ์ผู้หญิงไทยที่ย้ายไปอยู่ยังต่างประเทศ ครั้งนี้ผมอยากจะแนะนำให้คุณได้รู้จักกับผู้หญิงไทยที่ย้ายถิ่นฐานไปอยู่ยังประเทศใต้หวัน เธอคือคุณ Pawina September และนี่คือ มุมมอง ประสบการณ์ และคำแนะนำที่เป็นประโยชน์สำหรับการใช้ชีวิตในประเทศใต้หวัน

ผมอยากจะแนะนำคุณกับคุณ Pawina September

ย้ายมาอยู่ประเทศใต้หวัน (Taiwan) เมื่อปี 1996

เมือง: ไถหนาน – Tainan

บางรูปที่เป็นของคุณ Pawina September

ส่วนรูปของสถานที่ Pixabay

เฟสบุ๊คคุณ Pawina September

เริ่มตั้งแต่แรกเลยคุณมาอยู่ประเทศไต้หวัน เพราะอะไร และคุณอาศัยอยู่ที่เมืองอะไรในประเทศไต้หวันครับ

ดิฉันไปอยู่ที่ไต้หวันเพราะไปทำงานค่ะ ที่เมืองไถหนานด้วยครั้งแรกสัญญาจ้าง 2 ปีค่ะ ทำโรงงานเหล็กเส้นค่ะ

คุณเกิดและเติบโตที่ไหนที่ประเทศไทยครับ ช่วยบอกเราได้ไหมครับว่าชีวิตวัยเด็กนั้นเป็นอย่างไรครับ

ดิฉันเป็นเด็กบ้านนอกค่ะเป็นลูกชาวนาชาวไร่ เกิดที่จังหวัดนครราชสีมา พ่อแม่มีลูก 3คน ดิฉันเป็นคนโตค่ะ ฐานะไม่ดีเพราะอาชีพหลักคือทำนาและทำไร่ รายได้ก็ไม่แน่นอนแล้วแต่ฟ้าฝนจะอำนวย เลยทำให้ไม่ได้เรียหนังสือมากมายค่ะ ประถมศึกษา เพราะต้องออกมารับจ้าง เป็นลูกจ้างช่วยหาเงินส่งน้องอีก 2 คนเรียนหนังสือ ด้วยการศึกษาน้อยจึงไม่มีโอกาสหางานดีๆเงินเดือนดีๆได้ในเมืองไทย และได้แต่งงานและมีลูก 2 คน ตั้งแต่อายุ 17 ปีค่ะและเลิกกับสามีตอนอายุแค่ 24 พร้อมลูกอีก 2 คนและพอดีมีหนี้ที่สามีได้สร้างไว้ให้อีกเกือบ300,000 บาท บวกดอกเบี้ยร้อยละ 5 ก็มากมายค่ะ เงินจำนวนนี้เมื่อ 20 ปีที่แล้วมากมายสำหรับดิฉันที่เป็นแค่ลูกชาวนา นี่คือจุดหักเหที่ได้ไปทำงานในไต้หวันค่ะ พอดีมีเอเจนซี่มาติดต่อไปทำงานไต้หวันซึ่งต้องเสียค่าดำเนินการค่าวีซ่าอีก 70,000 บาท โดยมีสัญญาจ้างทำงาน 2 ปีที่ไต้หวัน ดิฉันจึงตกลงไปขายแรงงานที่ไต้หวันที่โรงงานเหล็กเส้นค่ะ ที่อำเภอหย่งคัง จังหวัดไถหนานเป็นครั้งแรกด้วยอายุแค่ 24 ปีค่ะ ไถหนานเป็นจังหวัดทางภาคใต้ของไต้หวัน

คุณทำอาชีพอะไรครับ และคุณเคยทำอาชีพอะไรมาบ้างครับตั้งแต่มาอยู่ที่ประเทศไต้หวันครับ

คนไทยไปทำงานที่ไต้หวันเยอะมากเรียกง่ายๆว่าไปขายแรงงาน ดิฉันไปครั้งแรก สัญญา 2 ปี ทำงานโรงงานเหล็กเส้น ซึ่งถือว่าหนักมากสำหรับผู้หญิง และดิฉันโดนเอเย่นต์จัดหางานหลอก คือจริงๆโรงงานนี้มันเป็นงานสำหรับผู้ชายเท่านั้น แต่ที่ได้มาเพราะมาในนามพี่เลี้ยงเด็ก และมีผู้หญิงแค่ 2 คนเท่านั้น ดิฉันต้องทำงานร่วมกับผู้ชายไทย 17 คน และผู้ชายชาวไต้หวันอีกราวๆ 30 กว่าคน เริ่มงานที่ 08:00 น. ถึง 17:00 น. และทำ โอทีต่ออีก 3-4 ชั่วโมง หยุดวันอาทิตย์ แต่แทบไม่ได้หยุดพัก เพราะออเดอร์เยอะ เงินเดือนขั้นต่ำ แรงงานต่างชาติตอนนั้น 15,000 หยวนไต้หวัน คิดเป็นเงินไทยราว 20,000-22,000บาท ซึ่งถือว่ามากพอสมควรเพราะที่พักฟรีพร้อม อาหาร 3 มื้อ เมื่อปี 2539 และมีบางช่วง ตม. เขาจะมาสุ่มตรวจแรงงานไทย ดิฉันต้องวิ่งเข้าไปหลบในครัว ในถัง เพราะสัญญาที่มาทำงานเป็นมาทำงานพี่เลี้ยงเด็ก ไม่ใช่มาทำงานโรงงาน ซึ่งเป็นเรื่องที่ผิด กฎหมายไต้หวัน ซึ่งเป็นเรื่องที่เป็นอุทาหรณ์ว่าควรตรวจสอบให้ดีในการที่คนไทยจะไปทำงานต่างประเทศ เวลาเอเจนซี่เอาสัญญามาให้เซ็นชื่อรับรู้จะไม่ค่อยอ่านกันเลย จึงทำให้เกิดปัญหาได้งานไม่ตรงกับที่เอเจนซี่บอกกับเราครั้งแรกก่อนเดินทาง หลังจากครบสัญญาจ้าง ดิฉันก็กลับไทยและทำเรื่องกับเอเจนซี่บริษัทใหม่ ไปโรงงานใหม่สัญญา 2 ปี แต่สามารถต่อเพิ่มได้อีก 1 ปีเป็น 3 ปี และคราวนี้ดิฉันเดินเรื่องแค่เดือนครึ่งก็ได้กลับไปทำงานอีกรอบ

การมาทำงานในรอบนี้ดิฉันมาทำงานในที่ใหม่ โรงงานใหม่แต่อยู่ที่จังหวัดไถหนานเช่นเคย เป็นโรงงานทอผ้าที่ใหญ่มากมีพนักงานคนไทยเกือบ 500 คน และมีชาวฟิลิปปินส์อีกร้อยกว่าคน ไต้หวันเป็นประเทศเล็กๆเป็นเกาะมีทะเลล้อมรอบ ทำอุตสาหกรรมเป็นหลักและนำเข้าแรงงานต่างชาติเพราะค่าแรงต่างชาติถูกโดยมีไทย ฟิลิปปินส์ อินโดนีเซียและเวียดนาม เป็นประเทศเล็กๆแต่ ค่อนข้างสะอาดและมีน้ำใจ ไม่มีตำรวจตามสี่แยกไฟแดงเหมือนไทยเพราะมีกล้องวงจรปิดทุกไฟแดง ไม่มีสายไฟโยงระยางอย่างไทยเพราะลงดินหมด ฝนตกพายุเข้าบ่อย หนาวก็ฝนตกและที่สำคัญแผ่นดินไหวบ่อยมากจนแทบเป็นเรื่อปกติถ้า 2-5 ริกเตอร์ คนไทยที่ใต้หวันเยอะมากและส่วนมากมาทำงานมาขายแรงงานตามโรงงานอุตสาหกรรมต่างๆทั้งขนาดเล็ก กลางและใหญ่ ซึ่งแทบไม่รู้สึกแตกต่างจากไทยเลย เพราะเดินไปไหนก็จะเจอะเจอคนไทยด้วยกันและทุกคนก็ต่างช่วยเหลือเกื้อกูลกัน แต่ก็มีบ้างที่แต่งงานอยู่ถาวรกับคนไต้หวัน ดิฉันชอบคนที่นี่เพราะพวกเขาดูมีน้ำใจ คนจีนไต้หวันอัธยาศัยดี คนจีนใต้หวันมีน้ำใจ ดิฉันมารอบนี้ทำงานอย่างเดียวทำเกี่ยวกับการย้อมผ้าค่ะ โรงงานนี้ทำตั้งแต่เริ่มเป็นฝ้ายจนถึงเป็นผืนผ้าส่งออก ดิฉันทำโรงงานนี้ทั้งหมด 13 ปี ครบสัญญาก็กลับมาทำไหม่ค่ะ โดยมีอาชีพเสริมเล็กน้อย ทำกับข้าวขายหรือเอาเสื้อผ้ามาขายให้คนไทยด้วยกันคะ

คุณพูดภาษาจีน ได้ไหม คุณคิดว่าภาษาจีนยากสำหรับคุณไหมและคุณใช้เวลาเรียนรู้ฝึกฝนนานแค่ไหนกว่าคุณจะพูดภาษาจีนจนเข้าใจและสื่อสารได้ และคุณพูดภาษาอื่นได้อีกไหม

สำหรับดิฉัน คิดว่าภาษาทุกภาษามีความสละสลวยมีเสน่ห์ ทุกภาษา คนไต้หวันพูดภาษาจีนกลางเป็นภาษาราชการและจะมีภาษาพื้นบ้านอีกหลายภาษา เหมือนไทยที่มีทั้งภาษาอีสาน เหนือ ใต้ค่ะ ดิฉันพูดภาษาจีนกลางได้ค่ะ พอสื่อสารรู้เรื่องแต่เขียนไม่ได้ ยากไหม เอาความยากเปรียบภาษาอังกฤษนะคะ คิดว่าอังกฤษพูดง่ายกว่าค่ะ ดิฉันไม่ได้เรียนก่อนที่จะเดินทางไปทำงาน ไปเรียนรู้ที่โน่นเลยเรียกว่ามันเป็นสัญชาตญาณการเอาตัวรอดมากกว่าค่ะที่ไปอยู่ในถิ่นอื่นเราจะต้องพยายามเรียนรู้ให้เร็วที่สุด พูดทุกวันจำทุกวันมันจะค่อยๆซึมซับเข้าไปในตัวเราเองค่ะ ดิฉันเป็นคนที่ชอบเรียนรู้สิ่งใหม่ๆเสมอไม่อายที่จะพูดหรือซักถามเวลาไม่เข้าใจค่ะ เลยทำให้เรียนรู้ได้เร็วค่ะ 2 ปีแรกไม่ค่อยได้คุยแต่พอย้ายที่ทำงานใหม่จำเป็นต้องสื่อสาร มากขึ้นเลยทำให้ได้เข้าใจมากขึ้น ก็ราวๆ 2-3 ปีกว่าจะเข้าใจ ถึง 50% ค่ะ ตอนอยู่ที่ไต้หวัน พูดได้แค่ภาษาไทยกับภาษาจีนกลางค่ะและก็จีนพื้นบ้านนิดหน่อยค่ะ

Salt Pan The Evening Sun – Tainan, Taiwan

ในมุมมองของคุณ คุณคิดว่ามันยากไหมสำหรับการที่คนไทยต้องปรับตัวไปใช้ชีวิตแบบคนใต้หวันแล้วถ้ามันยาก มันยากยังไง และอะไรเป็นเรื่องที่ปรับตัวยากที่สุด

สำหรับดิฉันคิดว่าไม่ยากค่ะเพราะคนไทยกับคนจีนไต้หวันวัฒนธรรมไม่ต่างกันมากมาย การกินการอยู่เป็นครอบครัวใหญ่แต่คนจีนสมัยเก่าจะยึดติดกับคนจีนต้องแต่งงานกับคนจีนด้วยกันเท่านั้นไม่ค่อยยอมรับ คนนอก คือคนต่างชาติต่างภาษายังแอนตี้อยู่มากแต่ก็มีบางครอบครัวเปิดรับมากขึ้น ถ้าให้ดิฉันแต่งงานกับคนชาตินี้ คงไม่ค่ะ ข้อแรกนิสัยของผู้ชายที่นี่ยังเป็นแบบกดขี่ผู้หญิงอยู่ คุณแต่งงานเข้าไปเป็นสะใภ้ครอบครัวไหนคุณจะต้องทำทุกอย่างให้ครอบครัวฝ่ายชาย โดยเฉพาะแม่และพ่อสามีจนกว่าพวกเขาจะตายจากไป เงินที่คุณทำงานได้จะต้องแบ่งให้แม่สามีด้วย และสิ่งที่รับไม่ได้คนจีนระดับใช้แรงงานค่อนข้างจะสกปรกพวกเขามีความเชื่อเรื่องอาบน้ำกลัวไม่สบาย บ้วนน้ำลายไม่เป็นที่ กินดื่มเสียงดัง คุยเสียงดังสนั่น ผู้ชายใหญ่ที่สุดในบ้าน พวกเขามี วัฒนธรรมแต่ขาดประเพณี ดิฉันมีความรู้สึกเหมือนคนที่ไต้หวัน ขาดความสุข เหมือนเครื่องจักรค่ะ

ที่ที่คุณอยู่มีคนไทยอาศัยอยู่เยอะไหม และพวกเขามีชีวิตความเป็นอยู่สบายดีไหม คุณได้คบกับคนไทยที่อาศัยอยู่ที่นั่นหรือเปล่าครับ

คนไทยที่มาไต้หวันส่วนมากมาทำงานมาขายแรงงาน คนไทยที่ไต้หวันเยอะมากค่ะหลายแสนคนเลยทีเดียว ที่มาแบบย้ายถิ่นฐานถาวรแบบแต่งงานก็มีบ้างราว 1-2% เท่านั้น และก็จะทำงานในโรงงานหรือทำงานเป็นล่ามค่ะ ดิฉันมีเพื่อนผู้หญิงไทยหลายคนที่แต่งงานกับคนไต้หวันความเป็นอยู่ไม่ค่อยดีนักค่ะ ไต้หวันไม่ใช่เมืองที่ร่ำรวย ทุกคนปากกัดตีนถีบค่ะ

อะไรที่คนไต้หวันชอบ และคุณบอกผมได้ไหมว่าผู้ชายไต้หวันเป็นอย่างไร ผู้หญิงไต้หวันเป็นอย่างไร และครอบครัวของคนไต้หวันเป็นอย่างไร

ดิฉันอาศัยอยู่ที่เมืองไถหนานซึ่งไม่ใช่เมืองหลวง คนที่นี่จะใช้ชีวิตเรียบง่ายกว่าเมืองไทเป และเกาสง คนไต้หวันชอบกินเต้าหู้เหม็นทอดที่สุด เวลาทอดเหม็นมากๆแต่อร่อยมากค่ะ และไข่ต้มชาสมุนไพรมากๆ

ผู้ชายไต้หวันส่วนมากใช้แรงงานและชอบกินหมาก สูบบุหรี่จัดและชอบดื่ม มีเพียงส่วนน้อยคนรุ่นใหม่ที่ไม่กินหมาก พวกเขาจะเครียดและทำงานหนัก เพราะต้องดูแลครอบครัว และพ่อแม่ แม้แต่พี่น้องที่เป็นผู้หญิงที่ยังไม่ออกเรือน

ผู้หญิงที่นี่ เป็นช้างเท้าหลังค่ะ ถ้าแต่งงานต้องเป็นผู้ตามสามีที่ดี

ครอบครัวของคนที่นี่ส่วนมากเป็นครอบครัวใหญ่ค่ะ ทั้งพ่อแม่ พี่น้องจะอยู่รวมๆบ้านเดียวกัน เขาจะปลูกบ้านเป็นรูปตัวยู พี่น้อง 2-4 ครอบครัวอยู่รวมกันค่ะ

ค่าครองชีพที่ใต้หวันเป็นอย่างไร อะไรที่คุณคิดว่ามันแพงเกินไป (3 things) และอะไรที่คุณคิดว่ามันมีคุณค่าเหมาะสมกับราคา (3 things)

ค่าครองชีพค่อนข้างแพง สำหรับคนที่นี่พวกเขาจะประหยัดกันสุดๆไม่ค่อยใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่าย ดิฉันจะรู้แค่คน ชนชั้นกลางและระดับล่างใช้แรงงานหรือพนักงานออฟฟิศ หรือพ่อค้าแม่ค้าเท่านั้น สำหรับดิฉันในตอนนั้นคิดว่าอาหารการกินพวกเขาค่อนข้างแพงโดยเฉเพราะผักผลไม้ค่ะ และข้าวแพงค่ะแต่เมื่อแปรรูปมาในรูปเส้นหมี่หรือเส้นก๋วยเตี๋ยวกลับถูกลงค่ะ แต่ถ้าเทียบคุณภาพกับราคาแล้วก็สมเหตุสมผลเพราะทุกอย่างคุณภาพดีค่ะ ที่นี่จะมีให้เลือกถ้าไปตลาดธรรมดาเหมือนเมืองไทยก็จะถูกหน่อย แต่ถ้าเมืองใหญ่อย่างเถาหยวน ไทเปก็จะแพงค่ะ

บอกข้อดี 3 ข้อของการใช้ชีวิตอยู่ในไต้หวันตามความคิดเห็นของคุณ – บอกข้อเสีย 3 ข้อของ การใช้ชีวิตอยู่ในไต้หวัน

ข้อดีข้อแรก ไต้หวันเป็นเกาะเล็กๆและการคมนาคมของไต้หวันดีมากโดยเฉพาะเดินทางโดยรถไฟฟ้าความเร็วสูง ตั้งแต่เมืองเกาสงถึงไทเปหรือเมืองเถาหยวนใชเเวลาแค่ 4-5 ชั่วโมงเท่านั้น และราคาไม่แพง และหลายสายไปได้ทั่วเกาะไต้หวัน
ข้อ 2 ไต้หวันเป็นประเทศเล็กๆแต่อุดมสมบูรณ์มีผลไม้และผัก เหมือนเมืองไทย ฝนตกชุกและไม่หนาวมาก
ข้อ 3 อาหารการกินที่นี่ไม่ต่างจากไทย แค่รสชาตอาจจืดไปนิดๆเท่านั้น และที่นี่กินข้าวเป็นหลักเหมือนเมืองไทยค่ะ

ข้อเสียข้อที่ 1 คือ ที่นี่เป็นเกาะมีทะเลล้อมรอบทำให้ฝนตกชุก และพายุเข้าตลอดทั้งปีทั้งหน้าหนาวและหน้าร้อน
ข้อ2 ตามที่บอกไปมีสภาพเป็นเกาะทำให้เกิดแผ่นดินไหวบ่อยครั้งตามที่เป็นข่าวดิฉันอยู่ที่นี่ 15 ปีเจอแผ่นดินไหวรุนแรงหนักๆถึง 2 ครั้ง และที่ไหวแบบพอให้ตกใจเล่นหรือพอรู้ตัวอีกนับครั้งไม่ถ้วนค่ะ
ข้อ 3 คนที่นี่ตามเมืองใหญ่ๆมีความเป็นอยู่ค่อนข้างแออัด ที่อยู่อาศัยที่เป็นแบบบ้านเป็นหลังน้อยมากส่วนมากจะเป็นแบบอพาร์ตเม้นท์ คอนโดหรือ ทาวเฮ้าส์มากกว่า ไม่แออัดมากมายเท่าฮ่องกง แต่ดิฉันมองว่าเหมือนขาดอิสระ และที่ดินมีราคาแพง การที่จะมีครอบครัวหรือมีบุตรแค่1-2 คน เป็นเรื่องที่ทำให้มีค่าใช้จ่ายมากมายเลยค่ะ

อ้อ..อีกข้อดีที่นี่คือรัฐบาลให้ความสำคัญกับการศึกษาให้กับเด็กดีมากๆจนจบมัธยมเลยทีเดียว

ในความคิดของคุณ อะไรคือปัญหาที่มีขึ้นในความสัมพันธ์ระหว่างคู่รักชาวไทยกับชาวไต้หวัน

ข้อนี้ขอตอบตามที่มีสามีต่างชาตินะคะ ข้อแรกภาษาสำคัญมาก ถึงคุณจะบอกว่าคุยกันพูด ได้รู้เรื่อง แต่คุณไม่ได้พูดได้เข้าใจ 100% ข้อ 2 วัฒนธรรม และประเพณีค่ะ

เมื่อคุณอาศัยอยู่ในไต้หวัน คุณยังมีครอบครัวที่ยังคงอาศัยอยู่ที่เมืองไทยหรือไม่ ถ้ามี….คุณคิดถึงครอบครัวของคุณมากไหม และคุณคิดถึงเมืองไทยหรือเปล่าและสถานที่ไหนในประเทศไทยที่คุณชอบไปเที่ยวมาก

ดิฉันมีครอบครัวที่เมืองไทยค่ะ ดิฉันรักและคิดถึงแม่พ่อและครอบครัวที่เมืองไทยมากค่ะ และยังมีลูกอีก 2 คนรอที่เมืองไทย อย่างที่ทราบครอบครัวเราเป็นชาวนาและยากจน เวลากลับมาแค่ได้ซื้ออาหารดีๆให้แม่เป็นคนทำแล้วล้อมวงกินข้าว ด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตาแค่นี้ก็มีความสุขที่สุดแล้วค่ะ ไปเที่ยวไม่ค่อยมีค่ะ เราชอบไปทำบุญที่วัดกันมากกว่าค่ะ

คุณเคยรู้สึกไม่ปลอดภัยบ้างไหมขณะที่คุณอาศัยอยู่ในประเทศไต้หวันครับ

ไม่เลยค่ะ กฎหมายที่นี่ค่อนข้างแรงค่ะ ตามถนนตามสี่แยกไฟแดงและตามหน้าบ้านหน้า โรงงาน ร้านค้าต่างๆมีกล้องวงจรปิดอยู่แทบทุกที่ค่ะ

สถานที่ไหนในประเทศไต้หวันที่คุณชอบไปเที่ยวมาก – ประเทศไต้หวันหวันสวยไหมครับ ไถนานสวยไหมครับ คุณชอบไต้หวันไหมครับ

ไต้หวันมีสถานที่ท่องเที่ยวสวยงามมากมาย ดิฉันบอกได้เลยว่าชอบไปในทุกๆที่ ชอบทุกที่ ดิฉันมีรูปมากมายในสถานที่ต่างๆแต่เสียดายที่ไม่ได้เอามาด้วยจากเมืองไทย เกาสงแถบชายทะเลก็สวย ไถหนานก็มีที่เที่ยวแต่จำชื่อไม่ได้เพราะนานมากแล้ว ดิฉันเคยไปจังหวัดไถจงไปไหว้พระโต เถาหยวน เคยไปไถเป อนุสรณ์สถานเจียงไคเจ็ง แต่ที่ชอบสุดๆคือเกาสง เป็นเมือท่าที่เก่าแก่สวยงาม และเมืองไทเปเป็นเมืองที่ไม่หลับไหล 24 ชั่วโมงเหมือนไทย แสงสีเสียงตึกรามบ้านช่องยามค่ำคืนสวยมากค่ะ

อะไรคือสิ่งที่คุณรัก และอะไรคือสิ่งที่คุณชอบทำในยามว่างของคุณ

ดิฉันไปที่ไต้หวันในฐานะแรงงานหรือคนขายแรง เดือนหนึ่งจะมีวันหยุดแค่ 3-4 วันหรืหยุดยาวหน่อยในช่วงตรุษจีน เมื่อถึงวันหยุดดิฉันชอบที่สุดคือแบกเป้ท่องเที่ยวไปในสถานที่ต่างๆ ส่วนมากไปเช้ากลับเย็น หรือตามตารางวันหยุด บางที 2 วัน หรือบางทีก็ไปนั่งรถไฟเล่น ไปเมืองต่างๆแล้วก็นั่งกลับค่ะ หรือบางทีก็จะชวนกันกับเพื่อนๆ หลายคนไปทะเลกัน ถีบจักรยานไปกันทีละ 20 ถึง 30 คน อ้อลืมบอกไปค่ะว่าที่ไต้หวันจะมีถนนสำหรับรถยนต์ มอเตอร์ไซค์และสำหรับจักรยานค่ะแทบตลอดทุกเส้นทางซึ่งทำให้สะดวกสบาย จะมีรถเมล์สำหรับผู้สูงอายุหรือผู้มีรายได้น้อย ดิฉันจะชอบใช้บริการนั่งเข้าเมืองหรือเวลาไปสถานีรถไฟค่ะ

ผู้หญิงไทยบางคนคิดว่าการย้ายมาอยู่ในต่างประเทศ / ประเทศไต้หวัน จะทำให้มีชีวิตที่ดีขึ้น คุณมีคำแนะนำที่จะบอกผู้หญิงไทยที่คิดแบบนี้อย่างไร และคุณมีคำแนะนำอะไรที่จะแนะนำให้พวกเขาต้องระมัดระวังบ้างไหม

ในมุมความคิดเล็กๆของผู้หญิงคนหนึ่งที่เห็นอะไรมาค่อนข้างหลายปีในไต้หวัน ไม่ว่าจะแต่งงานกับคนชาติใดภาษาใด ข้อแรกที่คุณควรตระหนักคือ เขาก็คือผู้ชายคนหนึ่งที่มีทั้งดีและเลว อย่าคิดว่าแต่งงานกับเขาแล้วคุณจะสบายจะกอบจะโกยรักควรเป็นสิ่งประกอบแรก ของการใช้ชีวิตคู่ บางคนเคยแต่งงานหรือเคยมีคู่รักที่เป็นชาติเดียวกัน (ไทย) ก็เริ่มจากความรักพัฒนาจนได้แต่งงานกัน แต่พอเป็นต่างชาติสิ่งที่คุณหวังจะได้จากเขากลับสิ่งแรกไม่ใช่รัก และอีกอย่างการที่คุณจะแต่งงานย้ายถิ่นฐานไปใช้ชีวิตในต่างประเทศคุณต้องพร้อมทั้งกายใจ สิ่งที่จะต้องเจอ คือภูมิอากาศ ภาษา ความเป็นอยู่ อาหาร ครอบครัวของเขา และสิ่งประกอบอีกมากมาย มันจะต่างจากสิ่งที่คุณฝันไว้ก่อนไป อย่างสิ้นเชิง หัดอยู่คนเดียวให้เป็น และสุดท้ายคนที่คุณจะไปอยู่กับเขา(แฟน หรือสามี) เขาอาจเปลี่ยนไปจากที่รู้จักกัน ก่อนที่จะมาใช้ชีวิตคู่ร่วมกัน

จากมุมมองผู้หญิงคนหนึ่งอาจไม่ใช่ทั้งหมดถูกต้อง แต่ดิฉันมองจากประสบการณ์ ที่เคยเจอทั้งดีและร้าย